ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ

Wed, 06/02/2013
Αντιλαμβάνομαι τα παρόντα σα τέτοια θα πει: έχω ιδεί, θα πει: έχω γνώση.
Η αντίληψη των παρόντων, σαν τέτοιων – όσο υπάρχει ουσία – έγκειται στην αναζήτηση της α-λήθειας, την αποκάλυψη των όντων. Των παρόντων σαν τέτοιων.
Η τέχνη σαν παραγωγή όντων, κατά το μέτρο που προάγει τα παρόντα σαν τέτοια - από την κρυπτότητα στη μη κρυπτότητα, θέτει την εργασία δια των χειρών ως πρωτεύουσα ζωογόνο πνοή. Πως αλλιώς θα μπορέσει το Ον - σαν Ανθρώπινο Τέτοιο - να στοχαστεί την ουσία της ύλης - αν όχι χάρη στην χειρωνακτική εργασία; Χάρη σε τι άλλο, αν όχι προσβλέποντας σ’ αυτό - που αποκαλυπτόμενο αποκαθιστά τη δημιουργία, σαν την πνευματική ουσία έργου που δικαιωματικά αναζητά την υπόσταση του.

Ο καλλιτέχνης δεν είναι τεχνίτης επειδή είναι και χειρώνακτας, αλλά επειδή τόσο η δημιουργία έργων τέχνης όσο και η κατασκευή οργάνων λαβαίνουν χώρα μέσα σ’ εκείνη την προάγουσα παραγωγή, η οποία επιτρέπει στα όντα με βάση την εξωτερική τους όψη να προαχθούν στην παρουσία τους.
Επειδή τα προαγόμενα παρόντα συμβαίνουν και σε σχέση με τα αυτοφυώς αναδυόμενα, όπως αναφέρεται στη φύση, παρατηρώντας το φυσικό περιβάλλον προσδοκούμε τα όντα να αποκαλυφθούν σαν τέτοια - ΠΑΡΟΝΤΑ. Τότε ίσως το περιβάλλον να αποκαλυφθεί σαν "ΟΝ" - εν τω περιβάλλον - και ο ΤΟΠΟΣ να προαχθεί σε "έργο" και όχι να καρτερεί την προσβολή μιας χωροταξικής ανακολουθίας.

Παραλλαγές στο: "Η προέλευση του έργου τέχνης" του Heidegger.